Onherroepelijk ...

.

.
De generatie van mijn pap en pap bestaat zo goed als niet meer. 'n Enkele oom of tante van mijn of Hennies kant zijn er nog. De vooroorlogse generatie van de grote werkeloosheid, de recessie begin jaren 30, de oorlogsjaren en van de wederopbouw is zo goed als verdwenen. Alleen wat herinneringen blijven nog 'n tijdje over. Ik herinner me vooral m'n eigen ouders. Van Pap heb ik 't Kierkelse meegekregen. Wie hem gekend heeft ontdekt veel daarvan in mij. Voor mij was 't wratje op zijn linkeronderarm ons watermerk. Dat wratje heb ik ook gehad, precies op dezelfde plek. Jammer genoeg is nu bij mij alleen nog 'n litteken aanwezig. Er blijft altijd wat over.
Binnenkort is ook mijn eigen generatie aan de beurt. Je wordt ongemerkt 50 en 60+. Razendsnel komt bij mij 70- in zicht en daarna statistisch nog enkele jaren 70+. Mijn generatie zal binnen 20 jaar ook zo goed als verdwenen zijn. Dat is 't leven, zeggen ze. En ZE hebben gelijk.

De enige goede versie!

Hier in dit dorp staat je geboortehuis,
je thuis voor..
de eerste jaren van je leven
't Lijkt maar even.
En toch...
de herinnering gaat nooit verloren
Maar vaders- en moedersstem
zal je hier niet meer horen.

Leven.

Lagere school. Je bent nog jong en je gelooft nog in alles. Naar school gaan is ‘n feest! Vakantie staat gelijk aan 'n cadeautje. Je ontvangt alles met open armen. Je houdt van het leven hoewel je 'het leven'nog niet kent.

.
Middelbare school. Waarom verloopt alles nu moeilijker? Ouderen worden misselijk van je. Na het eerste rapport merk je dat 'het leven' geen lolletje is. Veel zaken worden onmogelijk en je mooie dromen zijn onbereikbaar..

Hoge school. Je wil van je hobby je beroep maken maar je weet dat dat 'n droom is. Hoe meer teleurstellingen, hoe meer je op je hoede bent. Misschien is dat nog het beste. Je weegt alles af en zal pas iets aanvaarden als je het met je verstand hebt beredeneerd. Dat is 'het echte leven'.
Niet gezond, maar wel veilig…

Schijn bedriegt!

....

Zaterdag 5 uur in de middag. Moeder zit gezellig met haar kinderen in de keuken. 't Ruikt er naar koffie. Truusje, de oudste, is 6 jaar, Maria wordt morgen 3 en op haar schoot zit de jongste van de drie, Jantje. Hij is de trots van de familie en vooral van vader. Vader werkt in de Peel. Hij is turfsteker. Dadelijk komt hij van z'n werk thuis en heeft de zaterdagavond en de zondag tijd voor z'n vrouw en de kinderen. O ja, mijnheer Pastoor was op bezoek geweest.

.
"Mamma, wie was die man met dat zwarte kleed aan?" vraagt Truusje aan moeder. Moeder geeft geen antwoord. Waar bemoeit die vent zich mee, zes maanden geleden bevallen en komt informeren of er al wat nieuws op komst is. Hij had ook nog de onbeschoftheid te zeggen dat de wieg wel weer gevuld kon worden. "Mamma komt pappa nu gauw naar huis" vraagt Truusje weer. Moeder zwijgt, ze weet wel beter! 't Loon van 'n hele week werken wordt uitbetaald bij Tieskes Sjeng. Dat is 'n kroeg en de baas komt daar altijd de geldtuutjes uitdelen en iedere week zuipt ie 't hele loon op.

Samen wachten ze op de komst van vader!

.

Har

De goede oude tijd!

.

Riny, bedankt voor je Powerpoint presentatie! Ik denk dat ik af en toe één van de afbeeldingen van die presentatie ga gebruiken om "de goeie ouwe tijd" 'n andere inhoud te geven. De eerste afbeelding kwam me bekend voor. Die staat in Har Kierkels 2007. Toen schreef ik:

. . .

.

De tijd liegt mijn jeugd steeds mooier!
.
Samen bij de stinkende open schouw. Stijf van de reumatiek. IJskoude voeten. De pomp is bevroren. De koffie is steenkoud geworden. Laten we maar naar bed gaan. .

Maar het plaatje roept 'n ander beeld op. .

Gezellig bij de open haard. Genietend van de oude dag. Wat fijn dat we dit nog mogen meemaken. Even 'n lekkere kop koffie inschenken. We blijven nog even genieten van deze avond.

Die goede oude tijd.

..
.

Vroeger, ja toen ze gelukkig door het leven ging, toen ze blootsvoets danste in het gras… wat was ze jong en mooi, was dat wel zo? Ze kon elke jongen krijgen die ze maar wilde… en het bewijs ervan liep rond. Iedere jongen, jawel en moeite hoefde zij niet te doen, was dat wel zo? Haar rode mond zag er nu wat bleekjes uit… en haar eens zo prachtige haren, wat was er mee gebeurd? Zo mooi, zo vol…was dat wel zo? In de spiegel kijkend realiseerde ze zich dat het vergane glorie was! Waarom huilde haar spiegelbeeld?
Fairouz

.

Har

Een herinneringsverhaaltje

Op zaterdag een halve dag naar school. was vroeger heel gewoon. Dit vertelde laatst iemand die mij op bezoek was. Jan, een echte Heytsenaar, die nu 71 jaar oud is, wist zich dat nog heel goed te herinneren. De school duurde tot half een namiddag, maar een half uur voor sluiting werd nog een verhaal uit de bijbel voorgelezen, als voorbereiding op de zondag. Ja, dat hoorde er toen gewoon bij, aldus Jan. Toch hadden de meeste leerlingen o.a. Jan, er niet zoveel zin in om daar naar te luisteren en dat lieten ze dan vaak merken ook. Ze spookten dan altijd wel wat uit. Zo zaten ze vaker, onderwijl de meester (toentertijd was dat meester In de Kleef) aan het voorlezen was, tegen de klep van de schoolbank te duwen. Deze maakte dan een speciaal piepend geluid wat wel behoorlijk irritant kon zijn en de aandacht voor het verhaal vervaagde, wat natuurlijk de bedoeling was. Maar, wie deed dit dan, wie was de dader? Dat was een geraffineerd spelletje, gespeeld door een kleine groep uit de klas. Men deed dit namelijk om de beurt, zodat het geluid telkens vanuit een andere hoek vandaan kwam en voor de meester moeilijk te achterhalen viel, wie hij feitelijk moest straffen. Dus strafte hij maar de hele klas. Dit betekende echter dat hij dan na het bijbelverhaal geen verhaal uit het boek “Arendsoog” vertelde, wat er meestal als toegaven achteraan kwam. Tja, voor wat, hoort wat.
Maar de tijden zijn veranderd. Geen school meer op zaterdagmorgen, dus dan ook geen verhaal meer uit de bijbel op zaterdagmorgen.

Riny

Nieuwjaar 1948

Nuujoar, Nuujoar zeut...., Ich zaag't hie rouke..... zong ik vroeger en liep bedelend door Heitse en aan 't einde van die dag had ik 'n tas vol snoep, fruit en ook 'n paar losse cente! Die waren van deken Geurts. Bij de deken mocht je niet aanbellen. Om 11 uur verscheen de Zeer Eerwaarde zelf aan de voordeur met 'n juten zakje vol centen. Ik geloof dat er ook 'n paar knabbe tussen zaten. Op de stoep voor z'n huis stond de Heitser schooljeugd te wachten op 't moment surpreme. Hae sjmietj mit oos eige collecte-cente! was ieder jaar 't commentaar van Pap.

Nu in 2008 zou ik blij zijn met 'n land met begrip voor andere culturen. Een land waarin we 'andere' mensen ’n plek gunnen. Een land waarin de angst verdwijnt, die ook nog gevoed wordt door bepaalde personen in de politiek. En voor mezelf ? Ik heb niets te veel en niets te weinig. Vadertje Tijd kleurt mijn steeds dunner wordende haardos grijs, trekt steeds meer rimpels in mijn vel en knaagt aan mijn stramme botten. Hopelijk worden we samen oud: De tijd en ik.

Hoorspelen.

In de 50- jaren werd op de radio ’n hoorspel van Paul Vlaanderen uitgezonden. Ik was toen 10 - 11 jaar.Gezeten in m’n pyama, want ’t was al bijna half 9, zat ik gekluisterd aan de soms fluitende Phillips radio met dat groene kattenoog. De inhoud van het stuk ken ik niet meer. Wel de achtergrondgeluiden. Het lopen over een kiezelpad klonk als het kiezelpad naast ons huis. De gierende wind werd gemaakt door een draaitrommel. De wind in onze schoorsteen klonk ‘tzelfde. Onweer werd gemaakt met een dunne zinken plaat en de bliksem “zag” ik inslaan! Gelukkig hadden wij palmtekskes om ons daar tegen te beschermen.

Ik herinner me verder ook nog Monus de man van de maan en de Familie Doorsnee. Terugdenkend vond ik die hoorspelen op de radio spannender dan de latere films. Je maakte je eigen beelden bij ’t verhaal.

Har

De joekskapel.

De joekskapel die de naam Kei-Greun draagt en die in 1971 werd opgericht door Oad-Prinssen van de Vastelaoves Verenging De Kwakkert Heythuysen. Elke aftredende Carnavalprins kon lid worden van deze gezelligheidsverenging.
De officiële activiteiten bestonden uit:
a. bezoek Prinsenbal; b. Bezoek Prinsenreceptie; c. Bezoek Heytser Revue.
Daarnaast werden de volgende twee activiteiten georganiseerd:
............1. Carnavalsdinsdag trektocht (in cognito) langs alle kroegen en herbergen in Klein Peries.
............2. Zaterdags met Halfvasten eigen gezellige revue-avond.
Reeds jaren werd er bij al die activiteiten de muziek gemist. Een 14-tal jaren geleden zijn ze op carnavalsdinsdag begonnen met een bolderwagen met daarop een heuse muziekinstallatie van Bair Reijnen uit Roermond, die ook lid is van de verenging.
In 1993 werd tijdens de kroegentocht op carnavalsdinsdag het idee geboren om een joekskapel op te richten. Alleen de partners van de Oad-prinsenclub konden lid worden. Na enkele besprekingen bleek dat dit niet haalbaar was. Toen werd het lidmaatschap opengesteld voor oud-prinssen en/of hun partners. Dit bleek succes te hebben. Er waren 12 personen bereid om lid te worden van de op te richten joekskapel, terwijl er enkele zonodig standye wilden zijn. Op 18 maart 1993 was de oprichting een feit. Vanaf dat moment bestond de kapel uit 16 vaste leden. Van deze 16 leden hadden er veertien nog nooit een instrument in de hand gehad en laten we maar zwijgen over eventuele kennis van noten lezen. Twee personen hadden meer dan 25 jaar geleden wel eens op een klaroen geblazen.
In april 1993 zijn ze begonnen met de repetities in het clublokaal van de Oad-prinsen, te weten in café Klein Peries. In de beginperiode is er 3 x per maand gerepeteerd onder leiding van Koos Schroen (bekend als drumbandinstructeur) uit Heythuysen. Echter al heel gauw werd de leiding in handen gegeven van Richard Lambers uit Heythuysen.

De naam Kei-Greun is als volgt tot stand gekomen:
...........1. We willen een echte joekskapel blijven, daarom zullen veel mensen denken, gelet op de kwaliteit “det zeen greune”.
...........2. Omdat de joekskapel is opgericht op het moment dat op de hoek Oude Trambaan-Stationsstraat de grote kei uit de Ardennen werd geplaatst, werd de toevoeging “kei”gebruikt.
...........3 .Omdat de Oad-prinsen eine greune nondeju dragen en zij als lijfspreuk voeren: “Mêt eine greune nondejuu waerdj eine oaje wiéer nuuj” is de naam “greun”opgenomen, om de relatie tussen de Verengingen van Oad-prinsen en joekskapel aan te geven.

Richard Lambers, die een zeer belangrijke bijdrage heeft geleverd aan het “muzikaal kunnen”heeft de leiding tot december 1997 gehad. Thans wordt er 4 x in de week gerepeteerd onder bezielende leiding van Had Geurtjens, een bekend persoon in de kapellenwereld, uit Ospel. Tegenwoordig bestaat joekskapel Kei-Greun uit 26 leden, waarvan 19 een instrument bespelen. Doordat er weinig of geen aanwas is van Oud-prinsen die muziek willen maken, is de toegang ook geopend voor niet oud-prinsen. Ik ben vanaf 2004 bij deze club aangesloten. Tevoren was ik lid van joekskapel Tieën d’r Naeve”uit mijn buurt. Deze club is echter opgeheven. De notenkennis heb ik bij Muziekverenging Nunhem meegekregen waar ik bariton blies. Wilde altijd heel graag muziek maken en dat vooral voor mijn plezier. Ben blij dat ik deze club heb ontdekt.

.

Riny