Onherroepelijk ...

.
.
De generatie van mijn pap en pap bestaat zo goed als niet meer. 'n Enkele oom of tante van mijn of Hennies kant zijn er nog. De vooroorlogse generatie van de grote werkeloosheid, de recessie begin jaren 30, de oorlogsjaren en van de wederopbouw is zo goed als verdwenen. Alleen wat herinneringen blijven nog 'n tijdje over. Ik herinner me vooral m'n eigen ouders. Van Pap heb ik 't Kierkelse meegekregen. Wie hem gekend heeft ontdekt veel daarvan in mij. Voor mij was 't wratje op zijn linkeronderarm ons watermerk. Dat wratje heb ik ook gehad, precies op dezelfde plek. Jammer genoeg is nu bij mij alleen nog 'n litteken aanwezig. Er blijft altijd wat over.
Binnenkort is ook mijn eigen generatie aan de beurt. Je wordt ongemerkt 50 en 60+. Razendsnel komt bij mij 70- in zicht en daarna statistisch nog enkele jaren 70+. Mijn generatie zal binnen 20 jaar ook zo goed als verdwenen zijn. Dat is 't leven, zeggen ze. En ZE hebben gelijk.