Dat heb ik altijd rond deze tijd en waarschijnlijk, ja, ik weet het bijna zeker, dat ik niet de enige ben die dat gevoel heeft. Men kan zich afvragen: Waar krijg je toch zoiets van? Of hoe kom je er toch aan? Nou, ikzelf heb het van huis uit meegekregen, dat staat als een paal boven water. Als ik bijvoorbeeld terug denk aan vroeger, toen ik een jaar of tien was, ligt daar de basis. Mijn ouders vierden toen ook al vastelaovendj (oftewel carnaval), samen met hun buurtgenoten. Naderhand hoorde je dan hun verhalen, hoe ze zich geamuseerd hadden. Je kon merken dat het hun goed had gedaan, even alle zorgen aan de kant. Ik dacht toen: ”Als ik later groot ben, ga ik dat ook doen”.
Mijn vader liep ook eens als “einzelganger“ mee in de optocht. Hij had zich van top tot teen ingepakt met wc-papier (onherkenbaar dus) met een plakkaat voor op z’n borst hangend, waarop de volgende tekst stond: “Ich höb äöveral sjieët aan”. Je moest je niet gaan afvragen of dat in werkelijkheid ook zo was, maar zo’n dingen doe je gewoon met de vastelaovendj. Anders dan anders dus, maar…… toch jezelf blijven.
Nog even en de 3 dolle dagen komen er aan. Mien pèkske liktj al klaor en ´t vastelaovendj geveul gruujt met de daag. Alaaf!!
Riny
Mijn vader liep ook eens als “einzelganger“ mee in de optocht. Hij had zich van top tot teen ingepakt met wc-papier (onherkenbaar dus) met een plakkaat voor op z’n borst hangend, waarop de volgende tekst stond: “Ich höb äöveral sjieët aan”. Je moest je niet gaan afvragen of dat in werkelijkheid ook zo was, maar zo’n dingen doe je gewoon met de vastelaovendj. Anders dan anders dus, maar…… toch jezelf blijven.
Nog even en de 3 dolle dagen komen er aan. Mien pèkske liktj al klaor en ´t vastelaovendj geveul gruujt met de daag. Alaaf!!
Riny
